Costa Rica: Open Water Duiker Certificaat Deel I
De wielen van het vliegtuig stuiterden op het gebarsten asfalt van de landingsbaan toen we met een schok landden op de landingsbaan van San Jose. Ik keek uit het raam en in de dichte jungle rond de luchthaven. Overal waar je keek was het groen en weelderig. “Welkom in Jurassic Park…” Dacht ik bij mezelf terwijl ik mijn omgeving in me opnam. Costa Rica zou mijn thuis worden voor de komende 2 weken terwijl ik en mijn beste vriend Lincoln door het land backpackten. We hadden een ruwe schets op zijn plaats van waar we wilden blijven, met de laatste helft van de reis gepland om onze open water PADI certificering te doen. Eindelijk zou ik de kans krijgen om te gaan diepzeeduiken! Na er jaren van gedroomd te hebben, was het tijd om de golven te gaan verkennen.
We vertrokken bijna onmiddellijk uit San José, iedereen die we tegenkwamen waarschuwde ons dat het er nogal onoverzichtelijk was en ik stond te popelen om de grote steden te verlaten en op pad te gaan. We brachten een paar nachten door in Jaco, een kleinere, zij het zeer toeristische surfstad en ik werd onmiddellijk verliefd op het lokale eten, vrij goedkoop en de vis taco’s waren geweldig. Gezien de sfeer in het stadje besloot ik het surfen eens te proberen, omdat ik het nog nooit had gedaan, en ik bracht een avond door met van mijn board vallen en spetteren onder een van de mooiste zonsondergangen die ik ooit heb gezien. De zon scheen weer op het water terwijl de golven om me heen beukten en me in het ondiepe dreven. Een gave plek, maar het was tijd om verder te gaan.
De volgende stop was Montezuma, een slaperig klein stadje met onverharde wegen vol kuilen en op het punt opgeslokt te worden door de dichte jungle die het aan alle kanten omringt. We ontmoetten een paar geweldige medereizigers uit de VS, en een paar Britten die in 6 maanden Midden- en Zuid-Amerika doorkruisten. Het was op deze plek, een muf oud hostel van 10 dollar per nacht, dat ik werd overvallen door een gevoel van reislust dat me tot op de dag van vandaag is bijgebleven. Het gevoel onderweg te zijn met je rugzak, gelijkgestemde mensen te ontmoeten en bezienswaardigheden te ervaren die je nog nooit eerder hebt gezien, was geweldig. Ik heb gezworen nooit meer naar een all-inclusive resort te gaan, deze ervaring was zo veel rijker.
De hele reis duiken zat nog steeds in mijn achterhoofd en terwijl we op weg gingen naar Playa Del Coco steeg de opwinding gestaag. Na een paar uur in een gammele oude schoolbus die als lokaal vervoermiddel werd gebruikt, arriveerden we op onze bestemming. Ik kon bijna voelen dat mijn vullingen het komende uur nog in mijn tanden rammelden, maar al snel begreep ik dat het voor ongeveer $6 om halverwege het land te reizen de moeite waard was. We vervolgden onze weg door de lange hoofdstraat en stopten bij de duikshop om te bevestigen voor de volgende dag. Na een tijdje op Trip Advisor te hebben rondgekeken, waren we uitgekomen bij Rich Coast Diving. Alles was geregeld en na een hapje te hebben gegeten in een van de plaatselijke bars, ging ik naar bed en stelde me voor wat de lessen voor me in petto zouden hebben.
De verblindende zon kwam door de ramen, slechts bedekt door een paar houten latten. Het was 7 uur ‘s morgens en al snikheet. Sinds een uur of 5 ‘s morgens had een haan zijn longen uit zijn lijf geschreeuwd en ik was er klaar voor om het water in te gaan.
Toen we bij de duikschool aankwamen, kregen we te horen dat we zouden worden opgeleid door een PADI-cursusdirecteur, wat een coole kans was. Iedereen was super vriendelijk en de enige studenten die dag waren Lincoln en ik. Na het invullen van de vereiste formulieren en een klein basisoverzicht, pakten we onze uitrusting en laadden die in de achterbak van onze pick-up en gingen we op weg naar het plaatselijke zwembad om wat vaardigheden te leren. Zittend op de zijkant van de vrachtwagen terwijl deze over het asfalt stuiterde en niet overboord werd gegooid of een laaghangende tak in het gezicht kreeg was een vaardigheid op zich. Ahhh avontuur!
Er volgde een korte uitleg over de uitrusting en hoe we die goed moesten opzetten en nadat ik voor de eerste keer in mijn leven in een wetsuit had gekropen (Protip: trek je wetsuit aan in het water, dat gaat 10x makkelijker) en mijn BCD had vastgemaakt, was het tijd om nat te worden. Ik dook in het water met een grote stap naar binnen en zag de bubbels om me heen ontploffen toen ik mijn eerste ademhalingen onder water nam. Zelfs in een zwembad was dit een coole ervaring. Na het leren van een aantal basisvaardigheden zoals masker klaren, ademautomaat herstel en drijfvermogen controle hadden we tijd om te oefenen wat we geleerd hadden en meer comfortabel te worden in de uitrusting. Martin (onze instructeur) was zeer geduldig met ons en beantwoordde elke kleine vraag en ging dieper op het antwoord in. Tegen de tijd dat we het zwembad verlieten voor die dag had ik al trek om de oceaan in te gaan, maar we hadden nog een zwembaddag voor de boeg. Toen de zon onderging en ik zat te kauwen op een heerlijk bord met blokjes kip en rijst wist ik dat ik de juiste keuze had gemaakt om te leren duiken. Dit zou iets zijn wat me de rest van mijn leven bij zou blijven.